Pracownia Tkaniny w Architekturze

prof. zw. Stanisław Andrzejewski

Stanisław Andrzejewski, profesor sztuk plastycznych, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 1975 roku, uczeń Mistrzów prof. Tadeusza Dominika i prof. Wojciecha Sadleya.

            Od roku 1975 do 2009 roku był dydaktykiem macierzystego Wydziału Malarstwa, gdzie prowadził mistrzowską Pracownię Sztuki Włókna. W roku 1992 stworzył Pracownię Tkaniny Artystycznej na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie, którą prowadził przez 22 lata, do 2014 roku. W latach 2003- 2010 kierował Magisterską Pracownią Artystyczną, prowadził również Seminarium Magisterskie na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Warmińsko - Mazurskiego w Olsztynie. Od roku 2010 do 2014 współpracował z Uniwersytetem Muzycznym w Warszawie. Od 2009 roku pracuje na Wydziale Sztuki Mediów ASP w Warszawie, gdzie stworzył i prowadził Pracownię Słowo – Obraz – Znak - Znaczenie. Od roku akademickiego 2017/18 prowadzi mistrzowską pracownię Tkanina w Architekturze na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Warszawie.

            Od roku 1998 jest tytularnym profesorem sztuk plastycznych. W latach 1990- 1993 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Malarstwa. W roku 1993 został wybrany prorektorem ASP  w Warszawie i pełnił tę funkcję przez dwie kadencje do roku 1999. W kadencji 2002- 2005 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa ASP w Warszawie.

          Jest laureatem nagród, m. in. Nagrody Indywidualnej Ministra Kultury i Sztuki za wybitne osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne (1996), Złotego Medalu Zasługi (2004), Medalu stulecia Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2005) oraz najwyższego honorowego odznaczenia Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie Nagrody Pegaza (1996).           

 

     Swoje prace prezentował na ponad stu osiemdziesięciu indywidualnych i zbiorowych wystawach w galeriach i muzeach w Europie, w obu Amerykach, Afryce, Azji i Australii.
Z ważniejszych wystaw i miast należy wymienić: Warszawę, Łódź, Kraków, Białystok, Poznań, Elbląg, Olsztyn a także Kopenhagę, Nevers, Reims, Bazyleę, Grasse, Cannes, Paryż, Kassel, Pragę, Bukareszt, Madryt, Lizbonę, Essen, Sydney, Oven Sound i Sharbrookei Sackville w Kanadzie, Sztokholm, Landskrone, Hamburg, Amsterdam, Hawanę, Wenecję, Florencję, Mediolan, Rzym, Perugię, Kair, Rabat, Fez, Marrakesz, kilkakrotnie Mexico City i ostatnio Jerozolimę i Betlejem i inne ośrodki kultury  w Izraelu.

            Moja twórczość rozgrywa się na szerokim polu różnych dziedzin sztuki i obejmuje malarstwo, rysunek, rzeźbę ceramiczną, przestrzenne formy tkackie a także słowo literackie. Nie zatrzymując się na dłużej przy jednej z nich, wędruję po zróżnicowanych przestrzeniach, poszukując i w odkrywaniu znajdując satysfakcję tworzenia. Tym również tłumaczy się moja głęboka potrzeba wędrowania. Podróże po pustyniach świata jako metafizycznym obszarze ziemskim stały się największą inspiracją mojej twórczości. Od kilku dekad realizuję artystyczny projekt „Geometria Pustyni”. W ostatnich latach stworzyłem nowy projekt „Słowo tworzy obraz”, w którym badam znaczenie słowa w swojej twórczości.

 Andrzejewski

 

dr Eliza Proszczuk

Eliza Proszczuk  absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Akademii Sztuk Pięknych Post St.Joost S. Hertohen Bosh. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

 

Na macierzystej uczelni pracuje od 2011 roku.

Urodziła się w Białymstoku w roku 1980.

 

Czym się zajmuję – pole działań artystycznych

Pracuję z ludźmi, tworzę instalacje, formy tkackie, video, kolaże, maluję obrazy. Posługuję się różnymi mediami wyrazu artystycznego, adekwatnymi do myśli, którą chcę przekazać. Swoją twórczość dzielę na: zaangażowaną społecznie – gdzie inspiracją i tematem są ludzie będący w trudnych, sytuacjach życiowych, czasem wykluczeni ze społeczeństwa. Pobudzam ich do działania artystycznego, prowokuję do zabawy I razem współtworzę.

Słowa Pier Paolo Pasolini „Kultura jako więzienie, sztuka jako wyzwolenie” są mi bliskie. Dlatego też pracuję z kobietami w więzieniu, pacjentami ośrodków odwykowych, uchodźcami czy studentami na ASP.

Drugi rodzaj pracy to ta osobista, prywatna, mówiąca o mnie, o moich korzeniach: dziedziczeniu, subiektywnej pamięci, tradycjach, jakie wynoszę z domu na wschodnich terenach Polski, przy granicy z Białorusią i Litwą. Często Punktem wyjścia dla niej jest sztuka ludowa tych terenów. Od 2011 pracuję na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, na stanowisku asystenta a od 2017 pracuję na Wydziale Architektury Wnętrz w Pracowni Tkanina w Architekturze.

 

Cel zajęć


Program nauczania „Tkanina w Architekturze” ma na celu wykształcenie artysty o szerokim horyzoncie intelektualnym, najwyższej kulturze artystycznej i duchowej, zdającego sobie sprawę z nowatorskich zjawisk w sztuce współczesnej ze szczególnym uwzględnieniem szeroko pojętej tkaniny artystycznej, który wszędzie będzie wnosić swój oryginalny, indywidualny pierwiastek twórczy i intelektualny. Student samodzielnie projektuje i realizuje prace plastyczne w zakresie szeroko pojętej tkaniny artystycznej w przestrzeni architektonicznej. W sposób świadomy i odpowiedzialny realizuje własne koncepcje artystyczne, dobierając właściwe techniki i materiały do osiągnięcia zaplanowanych wcześniej celów. W sposób kreatywny korzysta z warsztatu twórczego, wykorzystując elementy tradycyjnej, jak i współczesnej sztuki tkackiej adekwatnie do potrzeb realizowanego projektu. Student wskazuje źródła swoich inspiracji służących do realizacji własnych koncepcji artystycznych opartych na indywidualnej stylistyce z wykorzystaniem niezależnego projektowania, myślenia, wyobraźni, wiedzy i intuicji. Tkanina w Architekturze jest przedmiotem wolnego wyboru dla studentów I roku stacjonarnych 2-letnich studiów drugiego stopnia.

 

Treści programowe nauczania


Tworzenie komunikatu plastycznego w postaci projektu
Realizacja dzieła plastycznego

 

Omawiane zagadnienia


  • Różnorodność funkcji pełnionych przez dzieło sztuki we wnętrzu:
  1. a) tkanina artystyczna jako obiekt utylitarny we wnętrzu architektonicznym;
  2. b) tkanina artystyczna jako dzieło kolekcjonerskie dopełniające wnętrze architektoniczne;
  • Problem zastosowania tradycyjnych materiałów włókienniczych a także materiałów eksperymentalnych ( metalu, światłowodów, plexi, plastików, papieru, materiałów bezpośrednio wziętych z natury itp.);
  • Techniki tradycyjnych splotów tkackich oraz eksperyment tkacki.

 

Przykłady tematów projektów


Tkanina reliefowa jako obiekt płaskorzeźbiarski
techniki splotowe
techniki aplikacji, haftu, wycinanki (inspiracja polską sztuką ludową)
warsztaty wytwarzania filcu metodą rękodzielniczą

Tkanina przestrzenna jako obiekt funkcjonalny we wnętrzu
przestrzenny obiekt tkacki zaprojektowany jako ściana działowa we wnętrzu.
kolumna dekoracyjna jako element organizujący kierunki komunikacji przestrzennej we wnętrzu.

Tkanina drukowana
techniki sitodruku
stemple

Tkanina malowana
techniki barwienia niegruntowanej powierzchni tkaniny tekstylnej
warsztaty techniki batiku.

 

Credo kształcenia


Prowadzący zajęcia programowe przewidują pełną akceptację dla wprowadzania przez studentów własnych tematów, wolności interpretacyjnej a także dla indywidualnych propozycji studentów dotyczących zarówno problemów merytorycznych jak i metod oraz technik realizacyjnych.

Pracownia współpracuje z polską marką Agnella, Brintons Agnella Sp. z o.o. – producentem dywanów wełnianych.

Większość tegorocznych dyplomów została zrealizowana właśnie w fabryce Agnelli.

 

Prowadzący zajęcia programowe przewidują pełną akceptację dla wprowadzania przez studentów własnych tematów, wolności interpretacyjnej a także dla indywidualnych propozycji studentów dotyczących zarówno problemów merytorycznych jak i metod oraz technik realizacyjnych.