prof. Jerzy Bogusławski
Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, w 1979 roku otrzymał dyplom magistra inżyniera architekta oraz nagrodę specjalną Ministerstwa Kultury i Sztuki. Praca w warszawskiej Pracowni Konserwacji Zabytków zaowocowała uzyskaniem Uprawnień Budowlanych i Konserwatorskich. Razem z arch. Piotrem Jankowskim w 1983 roku założył Pracownię Architektoniczną „Bogusławski – Jankowski Sp. z o.o.”, pierwszą prywatną autorską pracownią projektową. W 1997 roku powstała Pracownia Architektonicznej „Bogusławski i Partnerzy Sp. z o.o.”. Jerzy Bogusławski jako generalny projektant lub współautor wykonał 260 projektów – w tym zespoły mieszkaniowe, budynki użyteczności publicznej, wystawy, biurowce, domy prywatne. Wiele z powyższych projektów razem z indywidualnie projektowanymi wnętrzami, meblami, a nawet projektem szkła użytkowego. Wśród wielu nagród najbardziej ceni I nagrodę na Biennale Architektury w Krakowie (praca z ówczesnym zespołem pracowni). Jerzy Bogusławski w latach 1991–1994 był wiceprezesem Stowarzyszenia Architektów Polskich – SARP, a w 1995 roku otrzymał Honorową Odznakę SARP. W 1988 rozpoczął pracę dydaktyczną, jako wykładowca na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, a od 1998 pracuje na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych. Tam w 2010 roku uzyskał tytuł doktora, a w 2012 roku został profesorem ASP. Od 2012roku do 2020 był prorektorem ds. inwestycji i rozwoju ASP w Warszawie. W trakcie kadencji był odpowiedzialny za budowę nowego gmachu ASP na Wybrzeżu Kościuszkowskim, wydziału Rzeźby na Spokojnej , rewitalizacji Pałacu na Krakowskim Przedmieściu i Domu Plenerowego w Dłużewie. W 2013 roku ASP w Krakowie nadała mu stopień doktora habilitowanego. Jerzy Bogusławski był także członkiem Rady Programowej Instytutu Badań Przestrzeni Publicznej przy warszawskiej ASP i Wyższej Szkole Nauk Społecznych. W 2014 roku otrzymał brązowy medal Gloria Artis a rok później, w uznaniu osiągnięć artystycznych i dydaktycznych oraz zaangażowania w sprawy uczelni, otrzymał „Pegaza” – Nagrodę Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 2019 został powołany na członka pierwszej Rady Uczelni Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz zastępcę przewodniczącego Rady Programowej Narodowego Instytutu Architektury i Urbanistyki a rok później na członka Rady Muzeum Narodowego w Warszawie. W 2020 roku dostał Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za organizację inwestycji dla warszawskiej ASP. W 2021 roku otrzymał tytuł profesora sztuki.
Program Pracowni
W pracowni "Detal Miasta" zamierzam poruszać zagadnienia z obszaru projektowania w ograniczonej przestrzeni miejskiej, zarówno współczesnej, jak i zabytkowej, oraz w powiązaniu z miejskimi ogrodami. Zamysłem jest, aby poprzez skalę rozmaitych projektowanych form kubaturowych związanych z okazjonalną zabudową, "meblem" miejskim, pawilonami czy strukturą posadzki stworzyć detale – małe formy przestrzenne. Pozwalałyby one na rozpoznanie związków kompozycyjnych struktury urbanistycznej, będąc jednocześnie istotnym komponentem określającym jej jakość i przynależność . Duży nacisk zamierzam kłaść na zagadnienia dotyczące metod projektowania oraz uświadomienie studentom różnorodności kontekstów zadań projektowych, dotyczących między innymi problematyki społeczno-kulturowej, ekologicznej czy historycznej. Kształcenie przyszłych projektantów będzie polegało na przygotowaniu ich do samodzielnego uprawiania zawodu oraz przysposobieniu do dalszego rozwoju. Zadaniem pracowni będzie wykształcenie podczas zajęć zarówno umiejętności projektowo-praktycznych, jak i metodologicznych i kreacyjnych, oraz zdobycie szerokiej wiedzy z zakresu nauk związanych z projektowaniem w pełnym aspekcie tego procesu. Istotna jest wrażliwa postawa wobec kształtowanego otoczenia na wielu płaszczyznach: harmonii kulturowej, historycznej, przestrzennej i ekologicznej. Student powinien opanować umiejętność projektowania form, które zostaną stworzone zarówno w prostych technologiach, jak i w technologiach nowoczesnych, o wyraźnym wyprzedzeniu czasowym. Będzie się to jednocześnie wiązało z precyzyjnym opracowaniem detali warsztatowych.
