ANNA SŁAWKOWSKA – RODE

 

Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom w 1977r. na Wydziale Architektury Wnętrz. Wieloletnia praca dydaktyczna na macierzystym wydziale.

Aktualnie dr hab. profesor nadzwyczajny ASP. Prowadzi Pracownię Wystawiennictwa

w Katedrze Wystawiennictwa i Komunikacji Wizualnej Wydziału Architektury Wnętrz ASP w Warszawie. Dziedziny twórczości: projektowanie, malarstwo.

Ma na koncie szereg projektów polskich ekspozycji targowych oraz liczne  projekty opracowań graficznych  dla pawilonów polskich  na międzynarodowych targach .

Jest aktywna również na polu projektowania wnętrz (głównie  wnętrza mieszkalne ).

Jest autorką kilkunastu wystaw indywidualnych malarstwa oraz uczestniczy w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych oraz w kraju i za granicą.

Ważniejsze wystawy indywidualne:

Galeria PKO ,Toronto, 1991; Konsulat R.P. Sydney 1993;  Galeria Zapiecek, Warszawa,1996, 2009; Eastwick Art. Gallery,Chicago,1995,1997; Instytut Kultury Polskiej,Londyn,1998; Akademia Sztuk Pięknych,Łódź,2005;Hotel Intercontinental, Warszawa, 2009; 2010. Ważniejsze wystawy zbiorowe:

L.A. Art Exchange “Poland – New Art“, Los Angeles,1988;The Polish Museum of America, Chicago,1992; Pałac Sztuki , Kraków, 1993;Centro Dantesco, Ravenna, 1997; Art  Connoisseur Gallery, London, 1998; Atrium Gallery, London,1999; Galeria „Spokojna 15”; Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa, 2010; CKP College of Fine Arts,  Bangalore , Indie,2018 .

Prace głównie w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą (m.in. Kanada, USA, Niemcy, Wielka Brytania).  e-mail: anna-s-rode@tlen.pl

 

 

STACCATO

 

Natura stanowi dla mnie niewyczerpane odniesienie.

Pitagorejczycy przyporządkowując proporcje liczbowe do stosunków we Wszechświecie otworzyli drogę do matematycznego zapisu w naukach przyrodniczych. Przekonanie w myśli greckiej ,że struktura Kosmosu jest odpowiednikiem dzieła muzycznego reprezentując „harmonię sfer” nie pozostało  jedynie metaforą. Teoria muzyki bowiem wzięła swój początek także w odkryciu odpowiedniości dźwięków do liczb rzeczywistych. Sztuki wizualne używają pojęcia „muzyczności przestrzeni” czy, „dźwięku koloru” podczas , kiedy w muzyce symetrycznie używa się  określenia „barwa dźwięku”. We współczesnej  mechanice kwantowej funkcja falowa opisuje materię  bardziej jako „ melodię” niż cząstki ciała stałego. Kodowanie zjawisk czy procesów umownym zapisem pozwala na dalszą refleksję, jego ewentualne przekształcenie czy antycypację nowej optyki.

Bliska mi filozofia procesu A.N. Whitehead’a, z kosmologią jako centralnym punktem, przetwarza zapis matematyczny teorii względności w metafizyczną strukturę, której   permanentnie samokreująca się Całość  jest funkcją układu relacji pomiędzy jej częściami. Rzeczywistość rozumiana jest jako proces.

Nieodłączną „ muzyczną” cechą otaczającej nas dynamiki ciągłej zmiany świata i Wszechświata jest wielopostaciowy RYTM, który od dawna stanowi dla mnie ważne narzędzie artystyczne. Tytuł mojej wystawy podkreśla z jednej strony  wielopłaszczyznowe przenikanie się  pozornie  odrębnych dziedzin, z drugiej , tak jak obrazy, wyraża istotność ”cząstki elementarnej”  i jej udziału w szerszych układach i strukturach.